'Het oorlogstrauma van mijn oma werd een trauma voor mijn moeder, en daarna voor mij'

Een oorlog is niet over zodra een land is bevrijd, en ook niet als de mensen die hem hebben meegemaakt zijn overleden. Daarvan is de 23-jarige Jesse overtuigd.
Jesse heeft geen oorlog meegemaakt.

Zijn oma was op haar 16de in een jappenkamp terechtgekomen, maar die heeft hij nooit gekend. En toch had hij therapie nodig om de gevolgen van de oorlog te verwerken, net als zijn moeder Marianne.

Suïcidaliteit bij adolescenten met therapieresistente internaliserende problematiek

ACHTERGROND 
Suïcidaliteit bij adolescenten vormt een toenemend maatschappelijk probleem, met name bij een kleine groep patiënten die moeilijk behandelbaar blijkt. Bestaande formele richtlijnen voor behandeling blijken bij deze groep, waarbij vaak sprake is van complexe comorbiditeit, in de klinische praktijk van beperkte waarde.

DOEL 
Bijdragen aan het diagnostisch en etiologisch perspectief dat nodig is voor het verbeteren van de zorg aan jongeren met therapieresistente internaliserende problematiek.

Ouders van suïcidale jongeren en transitiepsychiatrie : ethische en therapeutische uitdagingen

ACHTERGROND

Voor jongeren tussen 15 en 25 jaar met psychische kwetsbaarheden, die de transitie van kinderpsychiatrie naar volwassenenpsychiatrie maken, is er vaak discontinuïteit van zorg. Juist in deze leeftijdsgroep is suïcide één van de voornaamste doodsoorzaken. Hoewel men weet dat ouders belangrijk zijn in het zorgproces bij suïcidale jongeren, stuit de ouderparticipatie tijdens de transitie op verschillende uitdagingen.

DOEL

Het duiden van de ethische, therapeutische en praktische aspecten wat betreft ouders van een suïcidale jongere tijdens de transitie.

Slapende honden : Het voorbereidingsverhaal traumaverwerking

Chronisch getraumatiseerde kinderen die in hun gezin van herkomst mishandeld werden, zijn soms moeilijk te motiveren voor traumabehandeling. Ze zijn erg loyaal aan een ouder of willen deze ouder niet overstuur maken. Ze weten niet of ze wel over hun trauma’s mogen praten, voelen zich schuldig en schamen zich. Deze barrières kunnen worden opgeruimd door met hun biologische ouders een voorbereidingsverhaal traumaverwerking te maken, waarin de ouders hun visie beschrijven op wat er is gebeurd, wie daarvoor verantwoordelijk was en wat hun intenties waren.

Trauma in het gezin

Omdat kinderen nog volop in ontwikkeling zijn en zij voor hun veiligheid en stabiliteit afhankelijk zijn van hun ouders en gezin, kan de behandeling van traumatische ervaringen van kinderen niet los gezien worden van het gezin en de context. Regelmatig komt bij de behandeling van het trauma van het kind ook trauma bij andere gezinsleden naar voren. Wanneer er noodzaak is deze ook te behandelen kunnen verschillende ingewikkelde overwegingen ontstaan. In de hierna te bespreken casus stuitte ik met name op twee dilemma’s: Behandel ik een ouder in de kinderpsychiatrie wanneer deze niet doorverwezen wil worden naar de zorg voor volwassenen? En: als een van de ouders niet aanwezig kan zijn, ga ik dan toch behandelen of wacht ik tot deze ouder wel aansluit?

 

Als iedereen om je heen gewoon weer verder gaat, hoe leef jij dan door? : Hoe overleef je de moord of je zus of je dochter?

Zeventien jaar geleden werd Nadia, de zus van Lucinda van de Ven, vermoord. Het gooide haar leven totaal overhoop. Een terugblik op een nachtmerrie.

Kind van de rekening : Verlies van een ouder door fataal huiselijk geweld

Kinderen waarvan een ouder wordt gedood in de huiselijke sfeer, komen terecht in een complexe situatie die grote impact kan hebben op hun leven. Onderzoek naar deze groep biedt enkele handvatten voor hulpverleners.

Blijven doorvertellen. Waarom oorlogstrauma's nooit eindigen : Transgenerationeel trauma

Een kamptrauma blijft niet beperkt tot de mensen die het opliepen, maar werkt ook door in de generaties na hen. Waarom is dat zo, en hoe werkt dat? 
 

Traumagerichte interventies (EMDR en KIDNET) voor vluchtelingenkinderen: een gerandomiseerd multi-site onderzoek (KIEM)

Interview met projectleider

 

Wat hoop je te bereiken met het project? 

 

‘Ten eerste hopen we op resultaten die duidelijk maken of en op welke manier traumagerichte interventies effectief zijn, bij kinderen tussen de 8 en 18 jaar, die met één of beide ouders zijn gevlucht.’

 

‘Die informatie hebben we nog niet terwijl er wereldwijd momenteel meer kinderen gevlucht zijn dan ooit. Verder hoop ik dat de bevindingen aanleiding geven om andere ggz-instellingen in het land hun deuren wijder open te zetten voor deze doelgroep.’ 

Pagina's