‘Het houdt niet op…’ : Interventies om kindermishandeling te stoppen en te behandelen
Het stoppen van kindermishandeling begint met signaleren en vervolgens het maken van een plan. Met wie ga je overleggen? Hoe bepaal je de urgentie? Hoe en wanneer ga je het gesprek met ouders en kinderen aan? Inmiddels is er door veel organisaties in de (jeugd)hulpverlening ervaring opgedaan met het maken van veiligheidsplannen, al blijkt dit in de praktijk niet zo makkelijk te zijn. Plannen zijn niet gebaseerd op werkzame elementen uit het verleden, zijn onvoldoende in samenwerking met ouders en kinderen opgesteld en er is weinig tot geen aandacht voor de effecten van trauma. Hoe moet het dan wel? Margreet Timmer laat in dit artikel zien welke drempels professionals in de jeugdhulpverlening moeten slechten.
Geachte bezoeker,
De informatie die u nu opvraagt, kan door psychotraumanet niet aan u worden getoond. Dit kan verschillende redenen hebben,
waarvan (bescherming van het) auteursrecht de meeste voorkomende is. Wanneer het mogelijk is om u door te verwijzen naar de bron
van deze informatie, dan ziet u hier onder een link naar die plek.
Als er geen link staat, kunt u contact opnemen met de bibliotheek,
die u verder op weg kan helpen.
Met vriendelijke groet,
Het psychotraumanet-team.
In: Cogiscope : tijdschrift over gevolgen van oorlog en geweld, ISSN 1871-1065 | 13 | 1 | april | 13-17
